چند نکته در باب گودر و بلاگ

Tuesday, February 1, 2011

می‌دونم صدهزار نفر تا حالا این مطالب رو گفتن ولی بازم تو گودر خلافش دیده میشه و مجبور میشیم بگیم:

1- تا جاییکه می‌تونین برای شر شده‌ها، نوت ننویسین، چون یک شکستگی در روند شر و لایک گرفتن اون مطلب ایجاد می‌کنید و صاحب مطلب نمی‌تونه پیگیر روند رشد مطلبش باشه. (فهمیدین یعنی چی؟ خودم به زور فهمیدم!)‏

2- نوت‌تون رو می‌تونین توی کامنت خودتون بنویسین تا فالوئرهاتون بتونن ببینن.

3- در فقه گودری، کامنت نوشتن واجب نیست، حتی مستحب هم نیست، مباحه! لازم نیست هرچی می‌بینین، یه چیزی زیرش بنویسین. حالا از مطلب خوشت نیومده، لازم نیست یقه جر بدی، بزن مطلب بعدی!

4- برای این که ببینین کی برای شرشده‌های شما کامنت گذاشته، قسمت «شرد آیتمز» در سمت چپ رو کلیک کنین، بعد در قسمت راست صفحه روی حالت «لیست» کلیک کنید. هرکی برای مطلب شرشده شما کامنت گذاشته باشه، روی آواتارتون علامت ابر نقل قول ظاهر شده و می‌تونین روش کلیک کنین و بخونین. این راه به ذهن من رسیده، راه‌های دیگه‌ای که بلدین رو هم بگین تا یاد بگیریم.

5- اینو دیگه حتما می‌دونین که برای فرار از فیلتر فیدهای بلاگها یا سایتهای مورد علاقه‌تون، یه راهش اینه که از
https
استفاده کنین و یک راه دیگه اینه که فید مورد نظر را داخل یک فولدر قرار بدین و روی فولدر کلیک کنین تا بتونین بخونین.

5/5- یکی از خوبیها و یا بدی‌های گودر اینه که چون کسی به خود وبلاگ سر نمی‌زنه و فیدش رو دنبال میکنه و معمولا فیدها هم درون پوشه‌ای قرار گرفتن که چند تا وبلاگ دیگه هم اون تو هستن، خواننده از رفتن(تعطیلی) و یا برگشتن یه وبلاگ باخبر نمیشه. فیدت قاطی بقیه فیدها گم میشه. تا وقتی هستی می‌خوننت و وقتی نیستی، نمی‌خوننت. دیگه بسته شدن یک بلاگ داره حس تلخش رو از دست میده. به فکر بلاگهای تعطیل شده باشیم...

6- شر کردن همیشه به معنی قبول داشتن، و لایک زدن هم به معنی خوش آمدن از یک مطلبی نیست! مثلا من پای لینک انتقاد از خبر سقوط هواپیما لایک می‌زنم به این معنی نیست که از سقوطش خوشحال شدم. یا اگه یه خبر مزخرف رو شر می‌کنم به این معنی نیست که خبر رو دوست داشتم. این یادمون بمونه!

7- اون زمانی که حسین درخشان بلاگ می‌نوشت، یه بار این مطلب رو گفت، خدا پشت و پناهش: وقتی از بلاگی، کتابی، شخصی و کلا هرجایی نقل قول می‌کنین، منبع رو هم بنویسین. چیزی ازتون کم نمیشه، بلکه کلاس‌تون هم بالا میره که ذکر منبع کردین. مخصوصا تو گودر که با این سیل مطلب روبرو هستیم، یاد کردن از پدیدآورنده اصلی، یک کار فوق‌العاده زیباست.

8- این یکی در مورد بلاگ خودمه: بعضی‌ها تو گودر کامنت می‌گذارن و اعتراض می‌کنن به بقیه که «این یعنی چی و چرا لایک دادین و...»! در رابطه با بلاگ لازمه یه چیزی رو همیشه با خودمون مرور کنیم که «بلاگ یه محیط شخصیه که اگر نویسنده‌اش دوست داشت، می‌تونه در معرض دید عموم بگذاره تا بقیه رو هم در نوشته‌هاش شریک کنه». والا به خدا من برای احدالناسی دعوتنامه نفرستادم که بیا و به بلاگ من سر بزن. (همون روز اولی که ساختمش به چند تا مینیمال‌نویس معروف گفتم که نظرتون درباره‌اش چیه و تموم!) حالا یکی دوست داشته و اومده خونده و لایک هم زده، به اون یکی دیگه چه ربطی داره؟ (البته ببخشید ها!) مثلا یه پست نوشتم که «از فونت تاهوما 10 خوشم میاد» خوب هرکی هم‌عقیده با من بود هم اومد و لایک زد. بعد دیدم یکی اعتراض کرده که این کجاش لایک داره؟ والا به خدا!
فراموش نکنیم که یکی از فلسفه‌های پیدایش بلاگ؛ نوشتن «درونیات» نویسنده بود. الان یه عده از بلاگ (مخصوصا مینیمال‌ها) انتظار دارن که بلاگشون جایی باشه برای «جملات قصار» یا جوک و خنده و سرگرمی. (مخصوصا الان که نصف پست‌های مینیمال‌نویس‌ها شده نقل قول یک جمله معروف از یه آدم معروف!) ولی من هوس می‌کنم تو بلاگ بنویسم که «الان خرمالو خوردم و دهنم گس شده» یا کدئین یه نرم‌افزار معرفی می کنه، یا ابک از اینکه من سهوا از پستش استفاده کردم، انتقاد می‌کنه، یا مممد اندرمال خیلی جدی به یه کارگردان-نما اعتراض می کنه. و...

به هرحال فراموش نکنیم: نویسنده بلاگ دوست داره تو بلاگش هرچی دلش خواست بنویسه! (در مورد خود من، با هیچ کس رودرواسی ندارم و می‌نویسم، تا جاییکه به مقدسات مذهبی کسی توهین نشه، حتی دیدین که با بابای خودم هم شوخی می‌کنم!)
لطف کنید و سعی نکنید من رو ادب کنید یا به راه راست هدایت کنید یا طرز تفکر و حرف زدن و نوشتن من رو عوض کنین. دیگه از سنم گذشته که تربیت بشم!

9- برای بار چند هزارم میگم: بنده با نام «ریزنوشت» در هیچ شبکه اجتماعی‌ای حضور ندارم، از گودر گرفته تا فیس‌بوک و توئیتر و... تنها راه ارتباطی بنده با شما هم همین ایمیل riznevesht در جیمیل بوده و فقط در همین چند تا وبلاگی که اسمشون رو این کنار نوشتم، می‌نویسم. صفحه های فیس بوک و اکانت توئیتر به من مربوط نیست، اگر کسی نوشته‌های این وبلاگ رو در اونجا بدون ذکر منبع کپی می‌کنه، شرافت و شعور خودش رو نشون میده!

معذرت طولانی شد
:)

5 comments:

abed said...

نمي دونم چرا ولي هميشه مطالب طولاني كه به صورت موردي ذكر ميشن رو مي خونم
اما اگه موردي نباشه معمولا نمي خونم
شايد به خاطر اينه كه ميدونم تنوع داره
همينطوري مي خواستم احساسم رو نسبت به يه مطلب طولاني بگم
مردونه

freeda said...

خدا ذلیلشون کنه که اینقدر حرصت میدن ...

PAYAMiN said...

درباره‌ی مورد چهارم:

گوگل باز رو فعال کنید، بعد برید توی لینک پروفایل خودتون، یه گزینه‌ای اضافه شده به اسم
"Comment by فلانی"
که فلانی همون خودتون باشید.
اونجا راحت‌تر می‌شه هرجایی که کامنت گذاشتید رو پیگیری کنید.

NY said...

منم موافقم با این جملت، ولی بهتره بگی "نویسنده بلاگ دوست داره تو بلاگش هرچی دلش خواست بنویسه! (در مورد خود من، با هیچ کس رودرواسی ندارم و می‌نویسم، تا جاییکه به «اعتقادات» کسی توهین نشه" چون به نظر من فقط مقدسات نیست که از توش دعوا در میاد، مثلا شاید اگه بگی اخوان ثالث شعراش مفت نمیرزه، هنوز انتر رو نزده دیدی یکی از پشت اومد خفت کرد
در کل مطلب خوبی بود، حرف دل خیلیا بود
مرسی

ساسان said...

با ۶ موافق نیستم. کلمه Like معنی ساده‌ای داره و یعنی دوست داشتن.. دوست داشتی لایک میزنی و درغیر این صورت هم نه. hateیی هم وجود نداره ;)